۳ حکایت زیبا و الهام‌ بخش از مولانا | حکایت های مولانا و داستان های آموزنده قدیمی

حکایت‌ های مولانا، که به نام "مثنوی معنوی" نیز شناخته می‌شوند، یکی از مهمترین آثار سید جلال‌الدین بلخی معروف به مولانا است. او در قرن13میلادی در شهر بلخ در خراسان (اکنون قسمتی از افغانستان) متولد شد و در سدهٔ هفدهم در شهر قونیه در ترکیه درگذشت. حکایت‌ های مولانا در قالب داستان‌ها و مثال‌هایی ارائه می‌شوند که به منظور انتقال پیام‌های عمیق و معنوی به خوانندگانش استفاده می‌شود. حکایت‌ های مولانا معمولاً شامل شخصیت‌هایی هستند که در زندگی روزمره با مشکلات و چالش‌های مختلف روبرو می‌شوند، و براساس خطابه‌ها و تعالیم مولانا، راه‌حل‌هایی برای پیدا کردن صلح، عشق و آگاهی ارائه می‌دهند.

حکایت اول مولانا : من و تو نداریم، فقط تو!

عاشقی، در خانه ی معشوقش را زد. معشوق هم از آن طرف در پرسید« کیستی؟» عاشق در جواب گفت:« منم». معشوق، او را به خانه اش راه نداد و گفت« تو هنوز خامی. باید آتش فراق، تو را پخته کند. در این خانه جایی نداری. برو.»

با این که عاشق، دلش پیش معشوق بود ولی از دستور او اطاعت کرد و بمدت یکسال با حالی زار و نزار در آتش دوری سوخت و غم ندیدن معشوق را تحمل کرد، سپس بار دیگر در خانه معشوق را زد.

بار دیگر، معشوق پرسید« کیستی؟» عاشق پاسخ داد« تویی، تو. تو خودت هستی.» این دفعه معشوق در را باز کرد و او به داخل خانه آمد و گفت« اکنون تو و من یکی شده ایم.»

مقصود مولانا در این داستان اینست که چنانچه سر نخ، دو شاخه شود، نمیتوان آنرا از راه سوزن گذراند و در صورت جدا شدن عاشق و معشوق، عشق در رهگذر کاری ندارند و به عبارتی دیگر تفکیک میان عاشق و معشوق در راه عشق، ناممکن است.

حکایت های ملانصرالدین | مجموعه داستان های کوتاه آموزنده قدیمی

حکایت دوم مولانا : کشتی رانی مگس

یک مگس بر پرِکاهی که آن پرکاه بر ادرار خر، روان شده بود، نشست. مگس با غرور بر ادرار خر کشتی می راند و می گفت:من به علم دریانوردی و کشتی رانی آگاهم و تفکر بسیاری در این کار کرده ام. این دریا و کشتی را ببینید و نیز مرا ببینید که چگونه کشتی می رانم. او بر سر دریا در ذهن کوچک خود کشتی می راند. آن ادرار به عنوان دریای بی ساحل و آن کاه به عنوان کشتی بزرگ به نظرش می آمد، بدین دلیل که او آگاهی و بینش کمی داشت. جهان هر کس به اندازة ذهن و بینش اوست. در واقع آدمِ مغرور و کج اندیش مانند این مگس است که به اندازه درک ادرار الاغ و برگ کاه، عقل دارد.

پندآموزترین حکایت های بهلول | ۵ حکایت کوتاه و آموزنده از بهلول دانا

حکایت سوم مولانا : زبان شان فرق می کرد ، هم را می زدند

روزی یک ترک، یک عرب، یک فارس و یک رومی به شهری وارد شدند و رهگذری درحال عبور دید که آن ها غریب و خسته شده اند و درهمی از سر لطف به آن ها داد. فارس گفت« با این پول، انگور بخریم.» عرب گفت« عنب بخریم.» ترک همگفت« اُزُم بخریم.» و رومی اصرار داشت که« استافیل بخریم.» سرانجام با هم به توافق نرسیدند و از این رو به جان هم افتادند. دانشمندی به آن ها نزدیک شد که به هر چهار زبان آشنایی داشت. او به حرف هایشان گوش کرد و متوجه شد که هر چهار میخواهند یک چیز بخرند، به همین خاطر پولشان را گرفت و خودش برای آن ها انگور خرید. مولانا در این داستان، بعبارتی مردم را از قضاوت زودهنگام و بدون درک کامل از شرایط بر حذر می دارد و بعبارتی دیگر تأکید می کند بر نقش عالمان که میتوانند با کمک دانش و آگاهی، اختلاف نظرها را حل کنند.