سپندارمذگان؛ روز عشق ایرانی کیه؟ | ماجرای سپندارمذگان چیه؟

سپندارمذگان که به نام‌هایی همچون اسپندگان یا اسفندگان نیز از آن یاد می‌کنند، جشنی است که ایرانیان باستان آن را برگزار می‌کردند. جشن سپندارمذگان ۱۴۰۲ در ۲۹ بهمن ماه برگزار می‌شود. جالب است بدانید که این جشن باستانی ایران با جشن ولنتاین امسال تنها چهار روز فاصله دارد. پیدایش روز عشق و عشاق یا همان سپندارمذگان به این صورت است که :

همزمان با حکومت امپراطوری ساسانی در ایران ،در قرن سوم میلادی در روم باستان پادشاهی حکومت می کرد که کلودیوس نام داشت.کلودیوس معتقد بود که برای اینکه یک سرباز با تمام جان برای کشورش بجنگد باید مجرد و تنها بوده و هرگز تن به ازدواج ندهد.لذا سربازان رومی حق ازدواج با هیچ کسی را نداشتند و در کل ازدواج برای سربازان ممنوع بود.کلودیوس به حدی خونخوار و سنگدل بود که هیچ سربازی از ترس جانش حتی به ازدواج فکر نمی کرد چه برسد که واقعا ازدواج کند.

اما در آن میان کشیشی بود که "والنتاین" نام داشت او به طور پنهانی سربازانی را که دارای معشوقه بودند به عقد هم در می آورد.وقتی کلودیوس از این کار کشیش آگاه شد فرمان داد تا والنتاین را به زندان بیندارند. اما از بخت بد والنتاین در زندان دلبسته ی دختر زندانبان شد اما فرمانروا والنتاین را به حکم جاری کردن عقد عاشقان به اعدام محکوم کرد...و از آن روز به بعد والنتاین لقب شهید در راه عشق نامیده شد و نمادی برای عاشقان واقعی است.البته برای دو زوج عاشق روز خاصی برای ابراز عشق وجود ندارد بلکه برای آنها همیشه روز عشق است.

شاید خیلی ها به دلایلی ندانند که روز روش عشق و عاشقان در ایران باستان از بیست قرن پیش وجود داشته در حالیکه در روم باستان سه قرن بعد از میلاد مردم به وجود آن پی برده اند .

روز عشق در تقویم جدید ما ایرانیان برابر است با ٢٩ بهمن یعنی درست 4 روز بعد از روز عشق میلادی. این روز در فرهنگ و تمدن ایرانی با نام "سپندار مذگان" یا "اسفندار مذگان" شناخته می شود. سپندار مذگان به خاطر پاسداشت روز عشق و روز زندگی به این نام شهرت یافته است و علت نام گذاری آن به این علت بوده است.و اما حکمت اینکه چرا به روز عشق نام گذاری شده به این شرح می باشد:

در ایران باستان تعداد روزهای هر ماه سی روز کامل بوده است و تمامی ماه ها دارای اسم مخصوص به خود بودند وهم چنین روزهای ماه نیز نامگذاری شده بودند مثلا روز اول "روز اهورا" روز دوم، "روز بهمن" (فکر ،سلامت) که اولین صفت خداوند کریم است ،روز سوم "اردیبهشت" یعنی خوبترین صداقت و پاکی که دوباره از صفت باری تعالی است،روز چهارم "شهریور" یعنی پادشاهی آرمانی و روز پنجم "سپندار مذ" نام داشته است.

در واقع "سپندار مذ" عنوان زمین خاکی بود است یعنی منتشر کننده ،متواضع،پاک .زمین سمبل عشق است چرا که با تواضع و بدون هیچ چشم داشتی به همه عشق نثار می کند همه را به یک چشم می نگرد بین زشت و زیبا فرقی نمی گذارد و مانند مادری دلسوز و فداکار همه را در دامان پر خیر و برکت و پر محبت خویش به آغوش کشیده و از آنها مراقبت می کند به همین سبب در فرهنگ و ادب ایران باستان سپندار مذگان نشان عشق و مهربانی است در هرماه ، یک بار نام روز و ماه به یک نام واحد درمی آمده است که اگر روز و ماه هم اسم می شدند مجلس جشن و سرور به پا می شد.

به عنوان مثال شانزدهمین روز هر ماه "مهر" نامیده می شد برای همین ماه مهر لقب "مهرگان" به خود گرفت .و روز پنجم هر ماه "سپندارمذ" یا "اسفندار" نامیده می شد که جشنی با این نام نیز به پا می شد .سپندار مذگان جشن زمین و پاسداشت و احترام به عشق است که هر دو در کنار هم مکمل و کامل کننده ی هم هستند و بدون همدیگر معنا و مفهومی ندارند در این روز مردان از زنان خود کادو دریافت می کردند و مردان نیز دختران و زنان را بر اریکه شاهی نشانده و به آنها هدیه می دادند و اینگونه عشق خود را به هم نشان می دادند .