ترانس آلگینی، مخوف‌ ترین آسایشگاه روانی تاریخ در دست ارواح + عکس

تیمارستان روانی ترانس آلگینی که به نام بیمارستان دولتی وستون نیز شناخته می‌شود، یکی از ترسناک‌ترین بیمارستان‌های روان‌پزشکی در دنیاست. داستان‌های زیادی درباره این تیمارستان وجود دارد که اغلب آن‌ها گواهی بر وجود ارواح در این بیمارستان است.

تیمارستان روانی ترانس آلگینی کجاست؟

تیمارستان روانی ترانس آلگینی یک بیمارستان روانپزشکی تاریخی است که در وستون، ویرجینیای غربی، ایالات متحده واقع شده است. این بیمارستان در اواسط قرن 19 ساخته شد و تا زمان بسته‌شدن آن در سال 1994 به‌عنوان یک بیمارستان روانی فعالیت می‌کرد.

معماری گوتیک فوق‌العاده زیبای این بیمارستان و شکوه و عظمت ساختمانش که آن را به یکی از بزرگ‌ترین ساختمان‌های سنگ‌تراشی شده با دست در آمریکای شمالی تبدیل کرده، بسیار زیبا و خیره‌کننده است. نمای بیرونی ساختمان اصلی با آجرهای قرمز دارای برج‌های برجسته، پنجره‌های قوسی و جزئیات پرآذین است. فضای داخلی آسایشگاه نیز به همان اندازه چشمگیر است، با راهروهای طولانی، اتاق‌های بزرگ و عناصر تاریخی که نشان‌دهنده سبک معماری آن زمان است.

اما این فقط یک ظاهر گول زننده است. این آسایشگاه که در سال 1863 افتتاح شد، قرار بود محلی باشد برای درمان بیماران روانی اما به شکنجه‌گاه انسان‌های بی‌گناه تبدیل شد. تیمارستان روانی ترانس آلگینی در ابتدا با ظرفیت 250 نفر آغاز به کارکرد. بیماران اتاق‌های مخصوص به خود را داشتند و فضای بیمارستان آن‌قدر وسیع و دلباز بود که شبیه به هتل می‌مانند. اما رفته‌رفته بر تعداد بیماران افزوده شد تا جایی که در سال 1938 تیمارستان شش برابر ظرفیت خود بیمار داشت.

کمبود اتاق باعث شده بود در هر اتاق حداقل پنج تا شش بیمار روانی نگه‌داری شوند. کارکنان روزبه‌روز زیر بار حجم کاری زیاد و نگه‌داری از بیماران فراوان عصبی‌تر و بداخلاق‌تر می‌شدند. نظم تیمارستان روانی ترانس آلگینی به هم ریخته بود و اوضاع به‌شدت متشنج شده بود. تخت کافی وجود نداشت و کارکنان برای تنبیه بیماران آن‌ها را در سلول‌های قفس مانند نگهداری می‌کردند.

آرام‌آرام پای یک جراح و پزشک دیوانه نیز به تیمارستان روانی ترانس آلگینی نیز باشد. این پزشک برای درمان بیماران از وحشتناک‌ترین روش درمانی قرن بیستم، روشی موسوم به فرایند درمانی لوبوتومی استفاده می‌کرد. در این روش درمانی کاملا غیرانسانی، میله‌ نازک و تیزی، گوشه‌ چشم بیمار گذاشته می‌شد تا وارد مغز شود و بافت پیوندیِ قشر پیشانی را قطع کند. هیچ‌گاه مشخص نشد چند نفر قربانی این روش درمانی غیرانسانی شدند؛ اما تخمین زده شد که این پزشک حدود چهارهزار نفر را قربانی طبابت دیوانه‌وار خود کرده است.

پزشک دیوانه موجب آسیب‌های جسمی و شناختی دائمی در بسیاری از بیماران شد و حتی برخی روی تخت عمل، جان خود را از دست دادند. بدرفتاری و غفلت از بیماران تیمارستان روانی ترانس آلگینی تا سال ۱۹۴۹ ادامه پیدا کرد. در این زمان بود که روزنامه «چارلستون گازِت» گزارشی از شرایط وحشتناک حکم‌فرما بر این آسایشگاه روانی منتشر کرد که تا پیش‌ازاین از چشم عموم مردم پنهان مانده بود و در نهایت در سال 1949 بعد از پیگیری‌های فراواناین آسایشگاه برای همیشه بسته شد.

پس از بسته‌شدن تیمارستان روانی ترانس آلگینی مردم محلی ادعا کردند که صدای ارواح آسیب‌دیده و روح‌های بی‌گناه کشته شده در این تیمارستان را می‌شنوند. ماجراجویان و شکارچیان ارواح بسیاری راهی این مکان جن‌زده شدند؛ اما هیچ‌گاه سند واقعی برای حضور ارواح در این تیمارستان به دست نیامد. امروزه تیمارستان روانی ترانس آلگینی به یک موزه در ایالت ویرجینیا تبدیل شده است.