گرون ترین لباس های محلی رو دارن؟ عکس

از دیگر لباس‌های فاخر و از گرانترین لباس‌های سنتی ایرانی باید از لباس اِوَزی نام ببریم که خاص منطقه اوز در جنوب استان فارس است. از آنجا که این لباس مزین به هنر خوس‌بافی است، بنابراین قیمت بالایی نیز دارد. خوس‌بافی از انواع سوزن‌دوزی‌های ایرانی است که با نخ‌های نقره‌ای و طلایی انجام می‌شود. خاستگاه این هنر را شهرهای خُنج و اِوَز در استان فارس می‌دانند. البته برخی نیز معتقدند که این هنر از هندوستان به ایران وارد شده است. خوس‌بافی در تزئین انواع شلوار، روسری، کلاه، پیراهن، جلیقه زنان و لباس کودکان منطقه اِوز مورد استفاده قرار می‌گیرد. بنابراین لباس محلی اوزی هم از گرانترین لباس های سنتی ایران محسوب می‌شود.

لباس محلی اوزی فارس

لباس زنان منطقه اوز به رخت‌گشاد هم معروف است. اگر بخواهیم اجزای یک دست لباس کامل و فاخر اوزی را شرح دهیم، شامل این اجزاست: کلاه خوس‌دوزی شده، دستمال حریر سه‌گوش که زیر گلو بسته می‌شود، روسری بزرگ خوس‌دوزی ‌شده، پیراهن با یقه و سردست زری‌دوزی اطلسی، دامن بلند اطلسی با حاشیه‌دوزی نقره و زری، تسمه پهن از طلا که زیر گلو و دور سر بسته می‌شود، سینه‌ریز بزرگ از طلا و دانه‌های درشت سنگ‌های قیمتی و کفش چرمی با نوک باریک و زنگوله. قبلاً به خصوص در دوره قاجار به آن طلا هم آویزان می‌کردند.

3. لباس محلی کژین شوی سنگسری

کژین شوی هم از گرانترین لباس های سنتی ایران و خاص زنان ایل سنگسر سمنان است. این لباس بلند ابریشمی معمولاً از پارچه قرمزرنگ دوخته می‌شود و مزین به هنر سوزن‌دوزی یا شماره‌دوزی بانوان منطقه سنگسر است؛ اما نه به پرکاری سوزن‌دوزی منطقه سیستان و بلوچستان. حجم سوزن‌دوزی در کژین شوی سنگسری شامل نواری به طول 25 سانتی‌متر است که در پایین پیراهن و با عرض تقریباً 10 سانتی‌متر در حاشیه آستین‌های لباس دوخته می‌شود.

پارچه سنتی مورد استفاده در دوخت پوشش بانوان سنگسری «کژ» نام دارد؛ پارچه‌ای از جنس ابریشم، نازک و لَخت که در گذشته، تمام مراحل تولید پارچه از رشتن الیاف ابریشم تا رنگ کردن و بافت پارچه توسط بانوان سنگسر انجام می‌شد. پارچه‌های کژ را معمولا در عرض 25 تا 35 سانتی‌متر و عرض 10 تا 40 متر می‌بافند. پس بی‌راه نیست که کژین‌ شوی نیز در رده گرانترین لباس محلی های ایران قرار گرفته است.

این پیراهن‌های بلند که هر کدام تا ده متر پارچه لازم دارند، در سه رنگ قرمز مخصوص بانوان متأهل و رنگ سبز برای آنهایی که نامزد هستند و رنگ کرم برای دختران مجرد دوخته می‌شود و بیشتر در مراسم عروسی و مجالس مورد استفاده قرار می‌گیرد. در لینک زیر می‌توانید انواع پیراهن محلی زنان را بشناسید.

4. لباس محلی کردی

با توجه به قیمت لباس محلی بانوان کرد در مناطق غربی ایران، لازم می‌شود آن هم در زمره گرانترین لباس های سنتی ایران قرار بگیرد. در یک دسته‌بندی کلی لباس زنان کرد مناطق مختلف ایران از یک الگو کلی پیروی می‌کند و تفاوت موجود در رنگ و جزییات آن است.

پوشاک زنان کرد همچون سایر مناطق شامل سرپوش، تن‌پوش و پاپوش است؛ در واقع ترکیبی از شلوار، زیرپوش بلند زنانه و یک پیراهن بلند که با یک جلیقه آستین ‌دار یا بدون آستین یا گاه یک کت بلند زنانه و کمربندی روی همه آنها کامل می‌شود.

در گذشته از منسوجاتی با الیاف طبیعی همچون پنبه، نخ و ابریشم در تهیه لباس کردی استفاده می‌شد. پارچه‌هایی براق از جنس مخمل، ساتن یا ابریشم با رنگ‌های روشن همچون سفید، سبز، زرد و آبی در تهیه لباس دختران جوان به کار می‌رفت و زنان مسن از پارچه‌هایی با رنگ‌های گرم و تیره همچون سورمه‌ای، بنفش و قرمز تیره برای تهیه لباس خود استفاده می‌کردند.

اما کمربند در لباس کردی پارچه‌ای پهن و تابیده است که در گذشته آن را از جنس فلزات نه چندان گرانبها تهیه می‌کردند؛ چراکه زنان مسن بیشتر تمایل به استفاده از کمربند پهن و سنگین فلزی دارند. البته آن دسته از بانوان کرد که از سطح اقتصادی بالایی برخوردار بودند کمربندهای خود را از جنس سکه‌های طلا و نقره می‌ساختند.