داستان های مثنوی سوت زدن بیخودی | حکایت های مثنوی

 ما هر روز یکی از حکایت های مثنوی را برای شما به انتشار می گذاریم و امیدواریم از خواندن آن ها نهایت لذت را ببرید. اگر به دنبال مطالعه روزانه هستید که هم از آن لذت ببرید و هم آن از خواندنش نکات ارزشمندی بیاموزید، بهتر است هر روز تنها چند دقیقه از زمان ارزشمند خود را به قسمت حکایت های مثنوی سایت ویکی گردی اختصاص دهید. حکایت های مثنوی داستان های بسیار ارزشمند و خارق العاده ای هستند که درون آن ها پند ها واندرز های بی شمار نهفته است.

داستان های مثنوی سوت زدن بیخودی!

اسبی، به تازگی کره ای را به دنیا آورده بود. روزی صاحبان اسب ها، آنان را برای آب خوردن، به کنار جویی بردند. هنگامی که اسب ها به کنار جوی آب رسیدند، شروع به آب خوردن کردند، کره تازه به دنیا آمده هم که تاکنون آب نخورده بود، به سوی جوی رفت؛ چون تشنه بود، شروع به نوشیدن کرد. هنوز قطره ای آب نخورده بود که یک باره صدایی شنید و ترسید؛ از آب خوردن دست برداشت و به مادر خود چسبید.

مادرش پرسید: «چه شده؟... چرا آب نمی خوری؟...»

کره پاسخ داد: «از این صدا می ترسم!... مادر! این صدای چیست؟...»

مادرش گفت: «این صدای سوت زدن صاحبان اسب ها است!»

کره پرسید: «من از این صدا می ترسم! آنها برای چه سوت می زنند؟»

مادرش سری تکان داد و گفت: «نمی دانم!... آنها فضول هستند! گمان می کنند، با این سوت زدن است که ما آب می خوریم؛ بیخبر از اینکه اگر سوت هم نزنند، ما آب خود را خواهیم خورد! تو کار خود را بکن و از این آب بخور، آنها کار احمقانه ای انجام می دهند و تلاش بیهوده ای می کنند!»

هین ! تو کار خویش کن، ای ارجمند!

زآنکه ایشان، ریش خود بر می کنند!